Czyściec objawia zarówno sprawiedliwość Bożą jak i Jego miłosierdzie, majestat Jego świętości, tudzież piękność cudowną nieba. Prawda o istnieniu miejsca oczyszczenia skłania nas, byśmy już tu czynili pokutę, a dobrymi uczynkami ulgę przynosili cierpieniom tych, co nas poprzedzili w zejściu z tego świata. (Św. Katarzyna z Genui, Traktat o czyśćcu)
Dzisiaj chcę opowiedzieć o św. Katarzynie z Genui, znanej przede wszystkim z powodu jej wizji czyśćca. Jej ojczyzną była dumna ze swej sławy historycznej Genua, założona kilkaset lat przed narodzeniem Chrystusa Pana. Mieszkańcy Genui wyróżniali się licznym udziałem w wyprawach krzyżowych, walecznością w toczonych i częstych wojnach, przez wieki władali też na morzu. Katarzyna urodziła się w 1447 r. jako ostatnia z pięciorga dzieci.
Św. Katarzyna w swym doświadczeniu mistycznym nie ma szczególnych objawień o czyśćcu czy też doznających tam oczyszczenia duszach. Jednakże w pismach inspirowanych naszą Świętą jest to element centralny, a sposób jego opisania ma cechy oryginalne, na tle swej epoki. U naszej Świętej czyściec nie jest przedstawiony jako element krajobrazu wnętrzności ziemi: jest to ogień nie zewnętrzny, ale wewnętrzny. Czyściec jest ogniem wewnętrznym. Katarzyna mówi o drodze oczyszczenia duszy ku pełnej komunii z Bogiem, wychodząc od swojego doświadczenia głębokiego bólu z powodu popełnionych grzechów, w porównaniu z nieskończoną miłością Boga. To jest ten ogień, który oczyszcza – wewnętrzny ogień czyśćca.
„Więc właśnie w Czyśćcu dusze czynią zadość „Sprawiedliwości Bożej, odpokutowując doczesne kary za swoje grzechy – pisała. Najdoskonalszy nawet z nas jest obarczony tyloma słabościami duchowymi, tyle długów zaciągnął wobec Boga, że rozprysnęłyby się jego nadzieje na dostąpienie Nieba, gdyby go nie powstrzymywała myśl o istnieniu miejsca oczyszczenia - Czyśćca. To miejsce objawia zarówno Sprawiedliwość Boga, jak i Jego Miłosierdzie, Majestat Jego Świętości tudzież cudowną piękność Nieba. W końcu prawda o istnieniu miejsca oczyszczenia skłania nas, byśmy już tu czynili pokutę, a dobrymi uczynkami przynosili ulgę cierpieniom tych, którzy uprzedzili nas w zejściu z tego świata.
